เมื่อเช้านี้เราต้องนั่งรถตู้มาเรียน พอจะขึ้นรถก็มีคุณยายคนนึงนั่งอยู่ที่เก้าอี้เดี่ยวตรงข้างประตู ส่วนเราต้องเดินไปนั่งข้างหลัง เราก็ขอทางคุณยายบอกว่า "ขอโทษนะคะ" คือเราจะพูดอย่างนี้ทุกครั้งนะเวลาขึ้นรถแล้วต้องผ่านคนอื่น คุณยายก็พูดว่า
"จ๊ะลูก" คือคุณยายพูดแค่นี้แหละค่ะ แค่นี้จริงๆ แต่เราประทับใจมาก คือเรารู้สึกเหมือนญาติผู้ใหญ่กำลังคุยกับลูกหลานไงงั้น เหมือนน้ำเสียงที่ย่ากับยายพูดกับเราเลย อีกอย่างส่วนใหญ่เวลาเราพูดอย่างนี้เขาก็แค่รับรู้กันไม่ขานรับอะไรหรอก พอคุณยายขานรับมาเราก็รู้สึกดีอบอุ่นใจยังไงบอกไม่ถูก พอเดินมาจะนั่งด้านหลังเราก็ดั๊นน ! สะพายกระเป๋าเป้ด้านหลังแล้วมันติดกับเก้าอี้ ก็กำลังจะเอาออกก็มีคุณป้าที่นั่งข้างๆมาช่วยเอาออกและถือกระเป๋าให้เรา จนเราไปนั่งเรียบร้อยก็ส่งกระเป๋ากลับมาให้ เราก็ขอบคุณคุณป้าไป วันนี้จากที่เซ็งๆที่ต้องตื่นเช้า เหตุการณ์เหล่านี้กลับทำให้เรารู้สึกดีมากๆ รู้สึกว่าสิ่งดีๆมันมีอยู่รอบกายจริงนะๆ เปิดใจกว้างมองสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ให้เป็นความสุขกันนะค่ะ
ปล.เราแค่รู้สึกดีมากเลยอยากจะเล่าน่ะ แฮ่ๆ
--- คุณยาย คุณป้าบนรถตู้ ---
ปล.เราแค่รู้สึกดีมากเลยอยากจะเล่าน่ะ แฮ่ๆ